Özge`yle en son görüştükten sonra tamamiyle kalbim kırılmıştı.Kırılan kalbi düzeltmek epey bi zaman alır.Artık o zamanda olmayacaktı.Çünkü herşeyi bitirecektim.Bana ait ondan kalan tüm hatıralar onunla birlikte yok olucaktı.Ben ondan çok birşey istememiştim.Sadece ufak bir sevgi beklemiştim.Ama Özge birkere bile bu konuda bana karşı olumlu birşey söylemedi.Onu hep beni uçurumun kenarından kurtarmasını bekledim.Ama o hiç umursamadan beni uçurumdan aşağıya itti her seferinde.Acım günden güne büyüyordu.Acımı dindirmek için bir delilik yapmam gerekiyordu.İki hafta kadar düşündükten sonra Boyacıdan iki adet sprey boya almıştım.Plan kafamda hazırdı.Bir gece yarısı bir gencin ona ne kadar aşık olduğunu görücekti.Gerçek sevginin nasıl olduğunu anlayacaktı.
Bir çarşamba günüydü.İşten erken çıkmıştım.Ertesi günü iziinli olucaktım.İzinli olucağım için aklımda planladığım fikri icraata geçirmek için uygun bir gündü.Sprey boyalarımla beraber 2 bira almıştım.Gece saat 00.00`a doğru ilerlerken ben Özgeler`in arka tarafında bulunan parkta oturup biralarımı yudumluyordum.1.si dibe vurmuştu bile.2.sine başlamadan biraz kendimi göstermek istedim.Hangi apartman olduğunu tam olarak hatırlayamadım ama içimden bir ses burada oturduğunu söylüyordu Özge`nin.Özge`nin odasındaki pencerenin altına oturmuştum.Özge`nin 6 ay önce yazlıktayken Anlayamazsın isimli bir şarkı vardı telefonunda.Onu aradığımda hep o müzik çalıyordu.O şarkıyı ilk dinlediğim anda telefonuma atmıştım.O şarkıyı çalıyordum telefonumdan.Özge o şarkıyı duyarduymaz pencereye çıkmıştı.Ancak çıkmasıyla içeri girip üstüne pencereyi örtmesi bir olmuştu.Aradan 15 dakika geçtikten sonra Özge`den bana mesaj geldi."Fırat lütfen mahallemden gider misin?Beni rezil ediyorsun mahhalleme" demişti Özge.Bende vakit kaybetmeden cevap yazmıştım hemen.Özgecim ben bütün gece burda olucam biyere gitmeyeceğim dedim.Şimdi gidiyorum ama birazdan tekrar dönücem diye mesaja karşılık cevap verdim.
Daha sonra tekrardan parka gittim ve 2. biramı yudumuladığımda saat 00.00 olmuştu bile.Özge`nin odasını çağrazdan gören bir köşe vardı o köşede oturmuş Özge`nin camını seyrediyordum.Seyrederken Özge`den bir mesaj daha geldi.Fırat ne olursun git mahallemden diye bir mesaj geldi.İnatçı biri olduğum için redediyordum Özge`nin bu isteğini.En son gönderdiği mesajda şöyle yazıyordu."Fırat niçin böyle yapıyorsun?Hem beni hemde kendini üzüyorsun.Ne olursun yapma böyle" ve mesajın en sonuna öyle bir cümle yazdıki o cümle tüm herşeyi bitiren cümleydi.Eğer sonuna bahsettiğim cümleyi yazmasaydı.Gece 2 sularında sokağını kırmızı sprey boyayla yazılarla dolduracaktım.Bir kız tam anlamıyla nasıl sevilir bunu anlasın diye.
Mesajın sonunda aynen şöyle yazıyordu:"Fırat eğer mahallemden 5 dakika içinde gitmezsen BENİ HİÇBİR ZAMAN SEVMEMİŞSİNDİR".Ben mesajın son kısmını okuduktan sonra.Oracıkta donup kalmıştım.Kıpırdıyamıyordum.Bir an yere devrilicek gibi oldum.Çünkü kalbim acıyordu.Kendimi toparladığımda gözümden yaşlar damlamaya başlamıştı bile.Kendimi toparladıktan sonra Özge`nin mesajına aynen şöyle cevap yazmıştım:"Özgeciğim ben hayatımda sadece seni sevdim.Senden ufacıcık bir sevgi bekledim her zaman,ama sen her seferinde kalbimi kırdın.Ben senden başkasını sevemem.Ben delikanlı adamım ve bu mesajına karşılık delikanlı gibi sözümde duruyorum ve arkama bakmadan buradan gidiyorum.Hoşçakal Özgeciğim.....Bu mesajı gönderdikten sonra hüngür hüngür ağlamaya başlamıştım.Eve gidene kadar o koskoca Hatay caddesi boyunca ağlamıştım evime gelene kadar.Eve geldiğimde bile hala ağlıyordum.Aynaya baktığımda kendimi tanıyamadım.O gece sabaha kadar uyumadım.Daha sonra sızmışım.Öğlen 2`e doğru uyandığımda Özge isimli bir kız artık hayatımda yoktu diyebilrim.Unutmak birazcık zaman aldı ama unutmalıydım.1.5 senem mahvolmuştu.Üzüldüğüm tek birşey vardı.1.5 sene boyunca Özge için yaptığım fedakarlıklar ve çabalar boşuna gitmişti.......